Hoe hou je herinneringen vast, hoe houd je ze levend?
Ik schilderde drie keer een herinneringscollage van hetzelfde gezin, gezien vanuit
de drie dochters.
 |
| Detail |
De jongste dochter had mij een tijdje terug gevraagd iets te
schilderen over haar moeder die kort geleden overleden is… zo begon het. Lange mails met prachtige herinneringen aan een warm nest... Wat bijzonder vond ik het om zo meegenomen te worden in hun jeugd en gezin.
 |
| Detail |
Mijn moeder is niet
meer, mijn vader ging haar voor.
Ik denk dat hij haar
opwachtte met een kopje thee.
Zoals hij elke ochtend naar haar bracht, met een
zoen, “dag lief, fijne dag”.
Ik denk aan wat was.
Ik mis haar stem,
maakt niet uit wat ze zegt,
ik probeer het geluid vast te houden in mijn hoofd,
maar ik merk dat het steeds lastiger wordt, alsof ze verder en verder van me
weg drijft.
Dan hoor ik mijn
zussen praten, even dacht ik dat zij het was.
Wij zijn wat over is van ons
gezin.
In mijn zussen zie ik mijn ouders weerspiegeld.
De herinneringen aan
onze jeugd zijn om ons heen, we hoeven ze niet uit te spreken, het is er
gewoon.
Mijn ouders zijn niet
meer… maar wat ze ons gaven dragen we voor altijd mee.
 |
| Riejan - Natuur en ambacht |
 |
| Ineke - Tijd en oog voor elkaar |
 |
| Marijke - Aan de keukentafel |
 |
| Ingelijst 50 x 50 cm |
